هند
أيا ذاتاً غدت ذاتى
حوت سعدى و جناتى
سرت كالروح تملأنى
و توقظها مسراتى
أحبك هند .. يا ذاتى
بكل شراسة الغابات
تكمن فى دعاباتى
و كل ضراوة الأشجان
غنتها فراشاتى
و كل قداسة الأديان
فى عينيك عاشتها خيالاتى
و كنت الزاد فى سفرى
رفيقى فى المسافات
و كنت الصبح يبهجنى
بوهجٍ ظل مرآتى
و كنت النور يا نورى...