ثمة شعر يُصغى إلى رنين داخله، وينظَر في لون كلماته وكيف تعيد تشكيل عالمها البانورامي وبلا هوادة، ثمة شعر ينظَر في باطنه، ثمة شعر يُتأمَّل فيه، ثمة شعر لا يُقرأ إلا بصوت هادىء لينفذ الأثر إلى داخل طيات النص، والتقاط المزيد من الإشارات، ثمة شعر لا يفسَّر، حتى لا يساء طبعاً إلى المكون الدلالي المركَّب للقول، ثمة شعر لا يُتأول، كما هو داء البعض، حتى لا ينقطع الاتصال بفاعل القراءة، ثمة شعر لا يُشرَح حتى تتشتت أقوامه، أممه، ألوانه، أطيافه، ألحانه، أصداؤه، جنياته، إنسياته، بهائمه، تضاريسه، لامرئياته وهو يتقدم إليك بما يخرجك من محلّيتك، من ذاتك اليومية، من عمرك البيولوجي المؤطر، من لحمك المعرض للتحول والتفسخ، ثمة ما يناشد روحك وهي في مسمياتها اللاحدودية، ثمة الإيمان والكفر، ثمة تلاقحات الليل والنهار، ثمة الجنون الحكيم، والعقل الأهوك، ثمة القدمان والأجنحة المحلقة، ثمة الجسد العياني وما يحيله أثيراًن ثمة الاسطقسات الكبرى، ثم التاريخ المقرر بلغة الصور، ثمة التصوف والسحر، ثمة الفلسفة والفقه، ثمة الدراما والفكاهي، ثمة الصحراء والبحر، ثمة ما يُستأنس به، وما يتراءى متعدد الوحشية، برّياً إلى ما لا نهاية، ثمة الله وما يتعدد حدود الاسم، ثمة ما يقلق ذاكرة اللوح المحفوظ ويطلق العنان لجوارح الرؤية وانهمامات الفكر، ثمة روح جمالية سائدة في بنية القصيدة يعترَف بها، طالما أنها تمارس تحريراً لذات القارىء الفعلي من عرَضيته...
ربما كان كل شيء ولا شيء في قصيدة " محمد آدم " الاسم المفارق ": بئر أيوب، حيث يسهل قول أي شيء، وتبقى القصيدة: النص الطويل مستدرجة المزيد من الرؤى والتصورات، فالإنسان والله والكائن النباتي والحيواني والجماد شركاء في افتتاح أفق هذه القصيدة، إنه سؤال المغيَّب وإشكالية الخَلق والخليقة، الخالق والمخلوق، والعقاب الديمومي ومغزى التجربة الرهيبة لأي منا، وأيوب ليس الآخر، إنما نحن، وعبره، ومن خلال وجعه يمكن لأي منا أن يفتح أكثر من محضر ضبط، أن يرافع عما يجري، أن يؤنِس الوجود وهو به مدموغ، ليُستوعَب أكثر.
لقد أتعبتني قصيدة آدم" بئر أيوب " كثيراً، ولا يحصى عدد المرات التي حاولت سبر قاع بئره وتخيل نوع هذه البئر، وأنا أحاول ترجمة أثره النفيس إلى الكردية، وأقدّمها لمن يعرف هذه اللغة، أو للتأكيد على أن ثمة لغة يمكن أن " تتأوب: نسبة إلى أيوب "، وتتفاعل مع لغة الشاعر.
كما في حالات كثيرة سابقة، وفي موقع" الأنطولوجيا " حيث نُشِرت هذه القصيدة، جزأت الترجمة بغية المقارنة، والانتقال من مقطع إلى آخر، كما هو نص القصيدة التاريخي.
Mihemed Adem: Bîra Eyûb" helbest ", werger û pêşgotin ji erebî bo kurdî: Brahîm Mehmûd
Eyûb di tenêtiya xwe de serî di ber de rûnişt
Bi mejiyê wî raman û bajar in
Geryan
Ne dixwest ku roniyê bi tiliyên xwe bişo
An asîman bi rindikên xwe yên diherikin binya palgehên wî ku wek sêlav wê ziwabike
Haletê xwe bibîranî
Û alavên palaya xwe
Rojên meziniya wî
Û payebûna wî
Yên ku dihebezîn binya lingê wî wek kitikan
Û wek avgîrek tenha li rojê dinêre
Ku asîman didagirt
Û dihatxwar di hembêza wî de wek minminîkan
Hîna heyv asîman bi firnikên xwe didagire
Û steyrik
Şevê dişûyê bi destekî pirbawer
Bibîr anî
Salên xweyî xerckirî di wan beyabanên pirfireh
في وحدته جلس أيوب مطأطئاً الرأس
بذهنه طافت أفكار
ومدن
لم يشأ أن يغسل الضوء بأصابعه
أو يجفف السماء بدموعه التى كانت تجرى تحت مخداته كالسيل
تذكر محراثه
وأدوات حصاده
أيام مجده
وعزه
التى كانت تتنطط تحت رجليه كالقطط
ومثل بَركةٍ وحيدة تطلع إلى الشمس
التى كانت تملأ السماءَ
وتتساقط فى حجره كالفراشات
ما زال القمر يملأ السماء بخياشيمة والنجوم
تغسلُ الليل بيدٍ واثقةٍ
تذكر
سنواته التى أنفقتها فى تلك الصحراوات
الشاسعة
Lêgerokek li xwedê
Wek çêlekê!!
Jina xweyî lîzok ku pêşiya tenurê hêla
Ku ew xwarnê êvarê amadedike
Lê ku ew wek şîr diherikî li ser laşê wî
Di şevê de
Bibîr anî
Beyabanên xaka Kenan ya şewatkerî ji şevê re
Û balend
Xweda soz da bav û bapîrên wî bi xaka mast û hingiv
Sawêrên Sedûm û Emûriya
Keçên Edom efsaneyî
Û di kaniyê de xwe dişon
Binyia roniya siteyrikên çirûskdayî
Û bi heyva havînî xwe ziwadikin
باحثاً عن الرب
مثل بقرةٍ !!
تذكر امرأته اللعوبَ التى تركها أمام التنور
وهى تعدّ وجبه العشاء
بينما تسيلُ على جسده كالحليب
فى الليل
تذكر
صحراوات أرض كنعان الحارقة لليل
والطير
وعدَ الرب لآبائه وأجدادة بأرض اللبن والعسل
خيالات سدوم وعمورة
بنات أدوم الأسطوريات
وهنّ يستحممن فى النبع
تحت ضوء النجوم الوهّاجة
ويتنشفن بالقمر الصيفي
آهِ
يالتلك اللذة
ويالتلك الكلمات الرازحة فى الصدر كالندوب
ويالأولئك الشقراوات اللاتى يفقن المقصورات فى الخيام
Wey
Li wê xweşiyê
Û li wan gotinên paldayî di singe de wek lovikan
Li wan kejên ku serşokan di konan de şiyar dikin
Û dirawestin wek hêkên hêjayî û dur
Û ew cêrên xwe yên qehf bi kenê xwe yê zelal ku li ser rêyan wek helez gezo diherike didagirin
Bi kû de çûn an nêrîn û li dîlanên ku wek xişxişa firiş û dêwan e
Û strana wan ku ji bilûran xweştire
Bi def ê
Nedizanî ku ji demê re kêr in tûj û neperûşk hene
Û ne tenha carekê diramiya di hestiyên novikên wî de ku dihatixwar bi egera pîrbûn û jibîrbûnê, hew bibîr anî
Salên wî yên birîndarkirî li ser herî ûqûmê ku belavdibe li ser laşê wî wek zixur in bi rûgirt û çiran
Dest avêt pizkên xwe yên ku ziman û dev belek dikin
ويقفن كالبيض المكنون والدرّ
وهن يملأن جرارهنّ الفخارية بضحكاتهن الشفافةِ التى تسيلُ على الطرق – كالمن والسلوى -
أين ذهبن أو تطلعن ويالرقصاتهن التى تشبه حفيف الملائكةِ والجنّ
وغنائهن الذى يتفوق على المزامير
بالدف !!
لم يكن يعرف أن للزمن سكاكين قوية وأنيابْ
ولم يفكر لمرةٍ واحدةٍ فى عظام مفاصله التى تتآكل بفعل الشيوخةِ والنسيان
فقط ، تذكر
سنواته المجرَّحة على الطين والرمل والتى تتناثر على جسده مثل حصوات بحراشف وقناديلْ
تحسس دمامله التى تبقع اللسان والفم
لمَ
لمَ أنا يارب قلْ لى : أأنا سنبلتك الوحيدة فى حقل الحسك والدمْ هذا، أأنا النجمة الغريقة فى غيمة العالم هذه والتى تمدّ اليها حبالك القوية لتنتشلها من الغرق فى اليم
لمَ تضع يدك الراسخة تحت رأسى دائما كتذكار
Bo çi
Bo çi ez xweda, bêje min: Ma ez simbelê tenha me di zeviyê hestîtûj û xwînê, ma ez siteyrika binavim di ewrê vê cîhanê ku tu werîsên xwe yên xurt dirêjî dike daku tu wê ji binaviya di deryayê de aza bike
Te destê xweyî daçîkayî timî wek bîranînek nexistiyê bin serê min
Bijî li ser hebûna te ku heyîna min erdhejankiriye
Û dîwarên giyanê min gef dike wek bahozek bi tavan
Û birûskan
Çima
Te ez birime ji nav hemî pezê te daku tu kêrên xwe yên
Tûj biçikîne
Derdora giyanê min derdora istê min û bêyî ku tu bihingiv
Çima
Te ez di tor ate tenha nêçîrkirim
Ji nav hemî masiyê derya
Çima
Te ez di şevê de veguhestime nêçîriyek
Û di rojê de li ser devên rêyan danîme
Daku ez bibim pendek
Di tûrkê min de tiştek tune ye!!
Di rojekê ji rojan li nig min ne sigî ne kevan tunebûn
Min ji bexçeyê te ne steyerikek diziye ye
Daku tu di min de bikî ya te kir
Di dema palaya xwe de min goriyên xwe pêşkêş kirin
Û li ser serjêgeha teyî bilind
حي على وجودك الذي يزلزل كيانى
ويهدد جدران روحي مثل عاصفةٍ برعوداتٍ
وبروق
لمَ
أخذتنى أنا من بين كل غنمك لكى تغرس سكاكينك
القوية حول روحى وفوق رقبتى ودون أن تحزّ
لمَ
اصطدتنى أنا فى شبكتك الوحيدة
من بين كل سمك البحرْ
لمَ
حولتنى أنا فى الليل إلى فريسةٍ
وفى النهار وضعتنى على ناصية الطرق
كى أكون عبرة
ليس فى جعبتى أى شئ !!
فى يوم من الأيام لم تكن لى حربة أو قوس
لم أسرق من حديقتك نجمة واحدةَ
لتفعل بى ما فعلت
فى وقت حصادى قدمت قرابينى
وعلى مذبحك العالى
Min sotingehên li darxistin
Ez kambexşiyek bûm di çavên te de
Weku tu kambexşiyek bû di çavên min de
Û weku ez meşîm di rêyên te de bi rastbûn û dadvanî te zuxrê giyanê min berçavkir
Ta bû komer
Îca çima tu destêyî xurt li ser laşê min dideynî
Ta ez sotiyam
Û te firiştên xwe berdane min
Yên xwedî bask
Daku bi kêr û tevrikan
li zemîna giyanê min bixin
Taku ez zuabûm
Ma ez zixurim
Daku tu min vê hemî bahozê bigidirînî
Ma ez kulîkekim daku ev hemî stirî di min rabe
Û tu hemî gumanên xwe li ser tex û maseyan deynî
Çima
Te ez ji nav hemî cîhanê hibijartim
Daku tu min ezumene bikî!?
أقمت مُحرَ قاتىْ
كنت نعمة ً فى عينيك
مثلما كنت نعمة ً فى عينىّ
ومثلما مشيت فى طرقك بالإستقامة والعدل تفحصت حصاة روحىّ
حتى تفّحّمتْ
فلماذا تضعُ يدك القوية على جسمْى
إلى أن تقرّحتُ
وسلطت علىّ ملائكتك
من ذوى الأجنحة
ليضربوا أرض روحى بالسكاكين
والبلطِ
حتى نشفتْ !!
أحصاة أنا
كى تدحرجنى كل هذه الرياحْ
أزهرة أنا كى يخزنى كل هذا الشوك
وتضع كل هذه الشكوك فوق مائدتى وطاولاتىْ
لمَ
تخيرتنى أنا من بين كل هذا العالم
لتختبرنى ؟ !
Lêvênmin
Bi gotinek çewt ni peyivîne
Û bi gotinekê ji rê neçûne
Nefsa min ji çepelî û guneh dûrketiye
Û tucar lingên min ne şeitîne
Ez ne hingivîme xaka hefsoyê xwe
Û ji bîra birayê xwe û ne qurtek min nevexwariye
Îca çima timî çavên te min derbasdikin
Û weku ez berê te tenha me di vê cîhanê de
Ya dibijokiya ku tu di nabêna nepirûşkên te de didirîne û wek paçikî riziyayî binya simên dirindên bejayê û di şevê de tu wan diavêje
Tu kevan û şûrê xwe ser mile xwe dideynê
Û bi roj tu wek qirşikekî min dihejîne
Ma ez kevirekim
Taku tu min bi wan hemi lêxitin û bahozanan !
Ma ez derya me
Ta ez rabûn û dahatina te hilgirim
Û engiriya pêl û aşên te
Û semasiyên te yên birînakar
شفتاى
لم تنطقا بحرف واحد خطأ
ولم تجّدفا بكلمة
عن الشر والإثم حادت نفسى
وما انحرفت قدماى قطُّ
أرض جارى لم أطأ
ومن بئرّ أخى لم أشرب ولو قطرة واحدةً
فلماذا عيناك دائما تخترقانى
وكأنما أنا ثمرتك الوحيدة فى هذا العالم
التى تشتهى أن تفرسها بين أنيابك وتلقى بها كالخرقةِ تحت أظلافِ وحوش البرّ
وفى الليلْ
تضع قوسك وسيفك فوق كتفىّ
وبالنهار ترجنى مثل قشةٍ
أصخرة أنا
حتى تلاحقنى بكل تلك الضربات والعواصف !
أبحرُُُُ أنا
حتى أحتمل مّدك وجزرك
وغضب أمواجك وطواحينك
وأسماك قرشك الجّراحة
Û binê derya teyî vekirî wek heldêrekê
Û gor
Destê xwe ji ser min rake ew bav xwedan
Ez ji têna ketime
Lêvênmin bi engiriyê dagirtîne
Û azarî
Demê ku tu dinanên xwe li ser vî berê teyî kevirî disû
Na !!
Wa azaryê kal lewazî neke
Ha ev dasên ji roniyê re xwe berdane
Û çarçefên ku dijî mirinê dikoşin
Wê te nasbikin
Û bê bi taa û derzîvekirin
Na
Wa bav xwedan ez beramberî teme
Ta tu vî laşî hemî vê cêzûra kurman hilgirîne
Û tu ser wê giyaka biçûk ku bi nav dibe giyan
Hemî giraniya çiyayan deyne
Ez
وقاع بحرك المفتوح كالهاوية
والقبرْ
ارفع يدك عنى أيها الآب الإله
فأنا فى غاية الظمأ
شفتاى مترعتان بالغضبِ
والألم
بينما تصر أسنانى على ثمرتك الحجرية هذه
لا !!
لا تتعجل أيها الألم العجوزْ
فهذه المناجل المشرعة للضوء
والشراشف التى تناضل ضد الموت
سوف تتعرف عليك
ودون تفاصيلْ
لا
لست صنواً لك أيها الآب الإله
حتى تحمل كل هذا الجسد جزيرة الديدان هذه
وتضع فوق تلك النبتة الصغيرة التى تسمى الروح
كل ثقل الجبال
أنا
Gulek bi hezar birîna ye
Wa late
Ku cîhanê diragire
Wa Eyûb denbike
Tu çi li ser peyva xwedayê damiziranî dezgehdar ji cîhanê re wek darkêşa balind
Û derya
Tu çi dizanî ser bahozê ku ji ku dertê
Û dikeve ku de
Yan di dawiya şevê de dice ku de
Tu kiyî bêje min
Qirşikek biçûk li ser avê ketiye
Zixurek kelemî ser nizare
Zimanek qirbûye
Û dîroka jiyanek nêzî hilandin û jiberçavketinê
Sosine tû an darkê life
Hestiyek tûj an stûnek agir
Dem tê û divegerê
وردة بألف جرح ْ
أيتها الصخرة
التى تسند العالم !!
اسمع ياأيوب
ماذا تعرف عن كلمة الرب المؤسسة للعالم كما هى السارية فى الطيرِ
والبحرْ
ماذا تعرف عن الريح من أين تنبع
وأين تصب
أو أين تذهب فى آخر الليلْ
من أنت قلْ لىْ
قشةُ صغيرةً على وجه الغمُرْ
حصاةُُ ناتئة فوق سفح جبلْ
حرف غارق بين أبجديةٍ
لغةُُ منقرضة
وتاريخُُ حياة يوشك أن يضمحلَ أو يزولَ
سوسنةُُ أنت
أم عود ليف
حسَكةٌ أنت أم عامود نار
الزمن يأتى ويعود
Rok diçe daku rakeve û sibehê derdikeve
Mirov çi dizane bêtirî tiştê ku ez dizanim
Min te ji heriyê çêkiriye
Û min bi van herdû destan ûrê te dirust kiriye
Û roviyên te
Û min rûbar in ku di hinavê te de diherikin ji te re çêkirine
Tu nizanî jimara kolanên wan
Û deryay in tu kûrbûna binya wê
Hemî cîhan di hundirê te de ye bi cihbûye
Lê tu, tu ne bêtirî mêşmorekê ye
Min du çav jê re çêkirine daku bibîne
Û dilek daku hej bike
Min nêrîn û dîtin diyarî te kir
Min tu di xaka xwe de tu û dune te li dûv te cîbicîkirin
Û min xewn ji te re di şevê de dane te
Daku tu ji westandina şevê xwe bişo
Û bi destên xwe
Li ser cama çavên te paqijkirin
Daku tu ttayê ron û sîberê bibîne
Min berban nîşanî te da
الشمس تذهب لتنام وفى الصباح تخرجْ
ماذا يعرف الإنسان أكثر مما أعرف
لقد جبلتك من الطين
وبيدى هاتين سويت معدتك
وأمعاءك
وجعلت لك أنهاراً تجرى فى داخلك لا تعرف
عدد شوارعها
وبحاراً لا تدرك عمق مراسيها
فى داخلك يسكن العالم كله
أما أنت فلست أكثر من حشرةٍ
صنعت لها عينين لتبصر
وقلباً لتحبْ
منحتك النظرة والنظر
فى أرضى أسكنتك أنت وذريتك من بعدك
وجعلت لك الأحلام بالليل
حتى تغتسل من تعب النهار
وبيدى
مسحت على زجاج عينيك
لكى تبصرَ خيط النور والظلّ
أريتك الفجر
Û ew dertê li ser çiya
Û deşt
Û min masiyê derya diyarî te kir
Daku tu bixue û rûgeşiyê bike
Min gotinên xwe li ser xakê agahî te kirin
Daku kambexşiyek be di çavên te de ji bo te
Û tu sotingeh û goriyên xwe pêşkêdike
Û ez ne di pêdiviya sotengeh
Û ne goriyên te de bûm
Min hesin û kevir ji te re nerkirî
Û min te wek gulek bejayî hêlayî
Di hundirê van beayabanên metirsîdar
Min te wek balindê bejayî
Çêkirî
Û min te wek wêneyê xwe çêkirî daku tu li ber çavên min lihevhatî be
Bêje min
Ma te zemîn damezirandiye daku tu derbarî min rawest bo ji min bipirse
Ma te serya bi haletên xwe qelaştiye
Û pêla taîstaniyên hinan li hinan hêlaye
وهو يشرق على الجبل
والسهل
وأهديت إليك سمك البحر
كى تأكل وتفرحْ
أسمعتك كلماتى على الأرض
حتى تكونَ نعمة لك فى عينيك
وأنت تقدم مُحرقاتك وقرابينك
ولم أكن فى حاجةٍ لا إلى مُحرقاتك
ولا إلى قرابينك
ألنتُ لك الحديد والصخر
وجعلتك مثل وردة برية
فى جوف الصحراوات المخوفة هذه
سوَّيتك
مثل طير البر
وجعلتك على صورتىْ كى تكون كاملاً أمام عينىّ
قل لي
أأنت أسستَ المسكونة َ حتى تقف أمامى لتسألنى
أأنت شققتَ البحر بمحارثيك
وجعلتَ موجه ظلمات بعضها فوق بعض
Eve te çerxên ewran di zivistan û havînê de damezirandiye
Û rêkên siteyrikan navnîşankiriye
Û te hêlayî ku sitêrk di şevê de ronî bidin
Tu çi li ser kerbona çirîskdayî dizanî
Û livandina kişandinê
Û zivirîna felekan
Û hageha Sedûm
Û Emûra
Û tu li ku bû berî û paşî gerdûnê
Berî te çerx in derbasbûn
Û dê bilî wan bên
Tu çi li ser masiyê derya dizanî
Û xewnên wî çin in
Tu dizanî ew çi raman in yên ku xwe li min girtine û ez vê liba qûmê ji te re çêdikim
Ya ku tu li ser dimeşî
Û dirazî
Xewnadibînî
Û tu singên konê xwe diçikînî
أأنت أسست مدارات السحب فى الشتاء والصيف
وحّددتَ مسارات النجوم
وجعلت الكواكب تضوى فى الليل
ماذا تعرف عن الكربون المشع
وحركة الجاذبية
ودوران الأفلاك
ومملكة سدوم
وعموره
وأين كنت قبل الكون وبعد الكون ِ
قبلك عصور مضتْ
وأخرى سوف تأتى
ماذا تعرف عن سمك البحر
كيف يأكل فى الليل
وماهى أحلامه
هل تعرف ماهى الأفكار التى راودتنى وأنا أصنع لك حبة الرمل هذه
تلك التى عليها تمشى
وتنام
تحلم
وتقيم أوتاد خيمتك
Û di şevê de tu agirê sotangehên xwe vêdixî
Daku gurê bejayê ji te bitirse
Û dirindê daristanê
Dinêrim!!
Tu tiştekî ji penda jiyan û mirinê dizanî
Û wê li ku hestiyên te navbera van beyabanan biherikin
Û çi derbarê giyanê teyî navbera kêlekên te de
Li ku veşêrim
Û çawa ez ê di qutiyên xwe de biparêzim û çawa ez ê di demên valaya xwe de bi wan karbikim
Wa Eyûb te ji serê bêvla xwe de dûrtir çi dîtiye
Li dirindên bejayê binêre
Çawa dixun
Û ji ku dixun
Û kê neperûşk ji wan re çêkiriye
Û dinan in stûr
Çima te hêlayî ku şeytan derbasbibî ta hestiyê giyanê te
Û di dilê te de vî berê gumanê çandiye
Li nig rojan bihelwişe
Ey helbest bihelwişe !
وفى الليل تشعل نيران مُحرقاتك
كى يخافك ذئب البرّ
ووحش الغابْ
أنظر !!
هل تعرف شيئاً عن حكمة الحياة والموت
وأين ستدفق عظامك بين هاتيك الصحراوات
وماذا عن روحك التي بين جنبيك
أين أخبئها
وكيف أحتفظ بها فى صناديقى وماذا أعمل بها فى أوقات فراغىْ
ماذا رأيت أبعد من أنفك يا أيوبْ
انظر إلى وحوش البر
كيف تتغذى
ومن أين تأكل
ومن جعل لها مخالب
وضّراساتْ
لماذا تركت الشيطان يتسلل إلى عظم روحك
ويغرس فى قلبك ثمرة الشك هذه
اسقط مع الايام
اسقط أيها الشعر!!
Salên te
Yên ku te xwe jihevxistî daku biçîne û biçine
Bi kû de çûn û çawa bûn wek genim
Çi derbarî westandina destê te
Û alava teyî têkbirî ku navbera çîmên te de
Ev hemî xak ya teyî
Daku tu padîşahgeha xwe li ser ava bike
Û ku tu tovê xwe ya têkbirî pê bikini
Ev hemî cîhan ji te re ye
Daku tu bi haletên xweyî zigarî bajo
Ji karê destê te
Te ji min re got
Min ji xwêdana xwe çand û xwar
Başe
Û ji xwêdana xwe jî tiştê ez dixwazim çêdikim
Carna
Dibime giyak
Û carna dibime qûmek
Carna dibime heyvek
Û carna
Ez ê palevan bim ji cîhanê re
Carna ez ê stranekbim navbera lêvên gulekê
Û carna ez ê kevanek û şûrekbim
Carna ez ê biroskek û tevekbim
Û carna ez ê binefşekbimû zuxir in
Eyûb!!
Keriyên te gêra xwe dizanin di rojê de
Û di şev de bo axurê te wan dicivîne
Wehaye
Û weku jimara keriyên xwe dizanim
Û newalên rûbarên min
Ji ku derdibin û lu ku valadibin
Eyûb
Ji ser vê xakê derkeve eger tu dikarî derkeve
Ji firiştê mirinê re bêje ku neyê li nig te
Û tu tora xwe ji mirnê re veke
Asîmanekî li ser pîvera xwe çêbike
Daku tu jimariya siteyrikên wê bizanibe
Û kokêşên wê
Kevir hogirî xwe bike
سنوك
التى أرهقت نفسك بها لتزرع وتحصد
أين ذهبت وكيف صارت كالبُّر ِ
ماذا عن تعب يدك
وآلتك المعطوبة التى بين فخديك
ألك كل هذه الأرضْ
لتبنى عليها مملكتك
ولتغرس بها بذرتك المعطوبة هذه
ألك كل هذا العالم
لتحرثة بمحاريثك الصدئةِ
من صنع يديك
قلت لى
من عمل يدى غرست وأكلتُ
حسناً
ومن عمل يدى كذلك أصنع ما يحلولى
تارةً
أكون عشبة ً
وتارة أكون رملة ً
تارة أكون قمراً
وتارة
أكون حصَّاداً للعالم
تارة أكون أغنية بين شفتى وردةٍ
وتارة أكون قوساً وسيفاً
تارة أكون برقاً ورعداً
وتارة بنفسجاتٍ وحصى
أيوبْ !!
قطعانك تعرف مراحها فى النهارْ
وفى الليل تلمها إلى حظيرتك
تماماً
ومثلما أعرف عدد قطعانى
وأودية أنهارى
من أين تنبع وإلى أين تصب
أيوب
أخرج من فوق هذه الأرض إن استطعت
قل لملك الموت أن لا يأتى إليك
وأنصب أنت شبكتك للموت
اصنع لك سماءً على مقاسك
كى تعرف عدد نجومها
ومجرّاتها
استملْ إليك الصخرّ
Û baran
Eger tu bipîvî
Bi dilê xwe Eyûb ji min sarnebe
Ziq li rojê binêre eger tu bikaribî
Ziq binêre
Tê nehebûnê li berçav bi xwe bibînî ji dîtina bê hempa
Ez
Ew ez im
Ne kevirekim Eyûb daku xwelitexim
Û ez te bihêlim di lehyê de jihevbelavbibî
Na
Û ne karê destê te lit e dinêrim
Ma te cîhan damezirandiye
Taku tu li ser rêyan ji min re dirûne daku tubipirsî
Û li ser çi serê kolanekê daku tu min bê ol bikî?
Ez çêkirê çak û çepeliyê me
Û min ew kirin wek du beranan
Dipoşîhevdibin
Pêwîstî ji hebûna çakiyê re heye
والمطر
إن قدرتْ
لا تمل بقلبك عنى يا أيوب
حدقْ إن استطعت فى الشمس
حدقْ جيداً
سوف تبصر بنفسك العدم ماثلاً من فرط ما رأيت
أنا
هو أنا
لست صخرة كى أنطحك يا أيوب
وأتركك تتفتت فى السيل
لا
ولا بعمل يديك أنظر إليك
أأنت أسست العالم
حتى تقعد لى على الطرق لتسألنى
وعلى رأس كل شارع لتجدف علىّ ؟؟
أنا خالق الخير والشر
وجعلتهما مثل كبشين ِ
متناطحين
لابد من وجود الخير
Ta çepelî cerdelên xwe dagre
Û dankên xwe
Çakiya xurû tuneye
Çepeliya xurû tuneye
Silav
Silav
Silav
Bo te Eyûb
Hemî robar diçine derya yê
Û derya bi xwe jî ne degirtiye
كى يملأ الشر دلاءهُ
وأوعيته
الخير المحض غير موجود
والشر المحض غير موجودْ
سلاماً
سلاماً
سلاه
لك يا أيوب
كل الأنهار تجرى إلى البحرْ
والبحر نفسه ليس بملآن
ربما كان كل شيء ولا شيء في قصيدة " محمد آدم " الاسم المفارق ": بئر أيوب، حيث يسهل قول أي شيء، وتبقى القصيدة: النص الطويل مستدرجة المزيد من الرؤى والتصورات، فالإنسان والله والكائن النباتي والحيواني والجماد شركاء في افتتاح أفق هذه القصيدة، إنه سؤال المغيَّب وإشكالية الخَلق والخليقة، الخالق والمخلوق، والعقاب الديمومي ومغزى التجربة الرهيبة لأي منا، وأيوب ليس الآخر، إنما نحن، وعبره، ومن خلال وجعه يمكن لأي منا أن يفتح أكثر من محضر ضبط، أن يرافع عما يجري، أن يؤنِس الوجود وهو به مدموغ، ليُستوعَب أكثر.
لقد أتعبتني قصيدة آدم" بئر أيوب " كثيراً، ولا يحصى عدد المرات التي حاولت سبر قاع بئره وتخيل نوع هذه البئر، وأنا أحاول ترجمة أثره النفيس إلى الكردية، وأقدّمها لمن يعرف هذه اللغة، أو للتأكيد على أن ثمة لغة يمكن أن " تتأوب: نسبة إلى أيوب "، وتتفاعل مع لغة الشاعر.
كما في حالات كثيرة سابقة، وفي موقع" الأنطولوجيا " حيث نُشِرت هذه القصيدة، جزأت الترجمة بغية المقارنة، والانتقال من مقطع إلى آخر، كما هو نص القصيدة التاريخي.
Mihemed Adem: Bîra Eyûb" helbest ", werger û pêşgotin ji erebî bo kurdî: Brahîm Mehmûd
Eyûb di tenêtiya xwe de serî di ber de rûnişt
Bi mejiyê wî raman û bajar in
Geryan
Ne dixwest ku roniyê bi tiliyên xwe bişo
An asîman bi rindikên xwe yên diherikin binya palgehên wî ku wek sêlav wê ziwabike
Haletê xwe bibîranî
Û alavên palaya xwe
Rojên meziniya wî
Û payebûna wî
Yên ku dihebezîn binya lingê wî wek kitikan
Û wek avgîrek tenha li rojê dinêre
Ku asîman didagirt
Û dihatxwar di hembêza wî de wek minminîkan
Hîna heyv asîman bi firnikên xwe didagire
Û steyrik
Şevê dişûyê bi destekî pirbawer
Bibîr anî
Salên xweyî xerckirî di wan beyabanên pirfireh
في وحدته جلس أيوب مطأطئاً الرأس
بذهنه طافت أفكار
ومدن
لم يشأ أن يغسل الضوء بأصابعه
أو يجفف السماء بدموعه التى كانت تجرى تحت مخداته كالسيل
تذكر محراثه
وأدوات حصاده
أيام مجده
وعزه
التى كانت تتنطط تحت رجليه كالقطط
ومثل بَركةٍ وحيدة تطلع إلى الشمس
التى كانت تملأ السماءَ
وتتساقط فى حجره كالفراشات
ما زال القمر يملأ السماء بخياشيمة والنجوم
تغسلُ الليل بيدٍ واثقةٍ
تذكر
سنواته التى أنفقتها فى تلك الصحراوات
الشاسعة
Lêgerokek li xwedê
Wek çêlekê!!
Jina xweyî lîzok ku pêşiya tenurê hêla
Ku ew xwarnê êvarê amadedike
Lê ku ew wek şîr diherikî li ser laşê wî
Di şevê de
Bibîr anî
Beyabanên xaka Kenan ya şewatkerî ji şevê re
Û balend
Xweda soz da bav û bapîrên wî bi xaka mast û hingiv
Sawêrên Sedûm û Emûriya
Keçên Edom efsaneyî
Û di kaniyê de xwe dişon
Binyia roniya siteyrikên çirûskdayî
Û bi heyva havînî xwe ziwadikin
باحثاً عن الرب
مثل بقرةٍ !!
تذكر امرأته اللعوبَ التى تركها أمام التنور
وهى تعدّ وجبه العشاء
بينما تسيلُ على جسده كالحليب
فى الليل
تذكر
صحراوات أرض كنعان الحارقة لليل
والطير
وعدَ الرب لآبائه وأجدادة بأرض اللبن والعسل
خيالات سدوم وعمورة
بنات أدوم الأسطوريات
وهنّ يستحممن فى النبع
تحت ضوء النجوم الوهّاجة
ويتنشفن بالقمر الصيفي
آهِ
يالتلك اللذة
ويالتلك الكلمات الرازحة فى الصدر كالندوب
ويالأولئك الشقراوات اللاتى يفقن المقصورات فى الخيام
Wey
Li wê xweşiyê
Û li wan gotinên paldayî di singe de wek lovikan
Li wan kejên ku serşokan di konan de şiyar dikin
Û dirawestin wek hêkên hêjayî û dur
Û ew cêrên xwe yên qehf bi kenê xwe yê zelal ku li ser rêyan wek helez gezo diherike didagirin
Bi kû de çûn an nêrîn û li dîlanên ku wek xişxişa firiş û dêwan e
Û strana wan ku ji bilûran xweştire
Bi def ê
Nedizanî ku ji demê re kêr in tûj û neperûşk hene
Û ne tenha carekê diramiya di hestiyên novikên wî de ku dihatixwar bi egera pîrbûn û jibîrbûnê, hew bibîr anî
Salên wî yên birîndarkirî li ser herî ûqûmê ku belavdibe li ser laşê wî wek zixur in bi rûgirt û çiran
Dest avêt pizkên xwe yên ku ziman û dev belek dikin
ويقفن كالبيض المكنون والدرّ
وهن يملأن جرارهنّ الفخارية بضحكاتهن الشفافةِ التى تسيلُ على الطرق – كالمن والسلوى -
أين ذهبن أو تطلعن ويالرقصاتهن التى تشبه حفيف الملائكةِ والجنّ
وغنائهن الذى يتفوق على المزامير
بالدف !!
لم يكن يعرف أن للزمن سكاكين قوية وأنيابْ
ولم يفكر لمرةٍ واحدةٍ فى عظام مفاصله التى تتآكل بفعل الشيوخةِ والنسيان
فقط ، تذكر
سنواته المجرَّحة على الطين والرمل والتى تتناثر على جسده مثل حصوات بحراشف وقناديلْ
تحسس دمامله التى تبقع اللسان والفم
لمَ
لمَ أنا يارب قلْ لى : أأنا سنبلتك الوحيدة فى حقل الحسك والدمْ هذا، أأنا النجمة الغريقة فى غيمة العالم هذه والتى تمدّ اليها حبالك القوية لتنتشلها من الغرق فى اليم
لمَ تضع يدك الراسخة تحت رأسى دائما كتذكار
Bo çi
Bo çi ez xweda, bêje min: Ma ez simbelê tenha me di zeviyê hestîtûj û xwînê, ma ez siteyrika binavim di ewrê vê cîhanê ku tu werîsên xwe yên xurt dirêjî dike daku tu wê ji binaviya di deryayê de aza bike
Te destê xweyî daçîkayî timî wek bîranînek nexistiyê bin serê min
Bijî li ser hebûna te ku heyîna min erdhejankiriye
Û dîwarên giyanê min gef dike wek bahozek bi tavan
Û birûskan
Çima
Te ez birime ji nav hemî pezê te daku tu kêrên xwe yên
Tûj biçikîne
Derdora giyanê min derdora istê min û bêyî ku tu bihingiv
Çima
Te ez di tor ate tenha nêçîrkirim
Ji nav hemî masiyê derya
Çima
Te ez di şevê de veguhestime nêçîriyek
Û di rojê de li ser devên rêyan danîme
Daku ez bibim pendek
Di tûrkê min de tiştek tune ye!!
Di rojekê ji rojan li nig min ne sigî ne kevan tunebûn
Min ji bexçeyê te ne steyerikek diziye ye
Daku tu di min de bikî ya te kir
Di dema palaya xwe de min goriyên xwe pêşkêş kirin
Û li ser serjêgeha teyî bilind
حي على وجودك الذي يزلزل كيانى
ويهدد جدران روحي مثل عاصفةٍ برعوداتٍ
وبروق
لمَ
أخذتنى أنا من بين كل غنمك لكى تغرس سكاكينك
القوية حول روحى وفوق رقبتى ودون أن تحزّ
لمَ
اصطدتنى أنا فى شبكتك الوحيدة
من بين كل سمك البحرْ
لمَ
حولتنى أنا فى الليل إلى فريسةٍ
وفى النهار وضعتنى على ناصية الطرق
كى أكون عبرة
ليس فى جعبتى أى شئ !!
فى يوم من الأيام لم تكن لى حربة أو قوس
لم أسرق من حديقتك نجمة واحدةَ
لتفعل بى ما فعلت
فى وقت حصادى قدمت قرابينى
وعلى مذبحك العالى
Min sotingehên li darxistin
Ez kambexşiyek bûm di çavên te de
Weku tu kambexşiyek bû di çavên min de
Û weku ez meşîm di rêyên te de bi rastbûn û dadvanî te zuxrê giyanê min berçavkir
Ta bû komer
Îca çima tu destêyî xurt li ser laşê min dideynî
Ta ez sotiyam
Û te firiştên xwe berdane min
Yên xwedî bask
Daku bi kêr û tevrikan
li zemîna giyanê min bixin
Taku ez zuabûm
Ma ez zixurim
Daku tu min vê hemî bahozê bigidirînî
Ma ez kulîkekim daku ev hemî stirî di min rabe
Û tu hemî gumanên xwe li ser tex û maseyan deynî
Çima
Te ez ji nav hemî cîhanê hibijartim
Daku tu min ezumene bikî!?
أقمت مُحرَ قاتىْ
كنت نعمة ً فى عينيك
مثلما كنت نعمة ً فى عينىّ
ومثلما مشيت فى طرقك بالإستقامة والعدل تفحصت حصاة روحىّ
حتى تفّحّمتْ
فلماذا تضعُ يدك القوية على جسمْى
إلى أن تقرّحتُ
وسلطت علىّ ملائكتك
من ذوى الأجنحة
ليضربوا أرض روحى بالسكاكين
والبلطِ
حتى نشفتْ !!
أحصاة أنا
كى تدحرجنى كل هذه الرياحْ
أزهرة أنا كى يخزنى كل هذا الشوك
وتضع كل هذه الشكوك فوق مائدتى وطاولاتىْ
لمَ
تخيرتنى أنا من بين كل هذا العالم
لتختبرنى ؟ !
Lêvênmin
Bi gotinek çewt ni peyivîne
Û bi gotinekê ji rê neçûne
Nefsa min ji çepelî û guneh dûrketiye
Û tucar lingên min ne şeitîne
Ez ne hingivîme xaka hefsoyê xwe
Û ji bîra birayê xwe û ne qurtek min nevexwariye
Îca çima timî çavên te min derbasdikin
Û weku ez berê te tenha me di vê cîhanê de
Ya dibijokiya ku tu di nabêna nepirûşkên te de didirîne û wek paçikî riziyayî binya simên dirindên bejayê û di şevê de tu wan diavêje
Tu kevan û şûrê xwe ser mile xwe dideynê
Û bi roj tu wek qirşikekî min dihejîne
Ma ez kevirekim
Taku tu min bi wan hemi lêxitin û bahozanan !
Ma ez derya me
Ta ez rabûn û dahatina te hilgirim
Û engiriya pêl û aşên te
Û semasiyên te yên birînakar
شفتاى
لم تنطقا بحرف واحد خطأ
ولم تجّدفا بكلمة
عن الشر والإثم حادت نفسى
وما انحرفت قدماى قطُّ
أرض جارى لم أطأ
ومن بئرّ أخى لم أشرب ولو قطرة واحدةً
فلماذا عيناك دائما تخترقانى
وكأنما أنا ثمرتك الوحيدة فى هذا العالم
التى تشتهى أن تفرسها بين أنيابك وتلقى بها كالخرقةِ تحت أظلافِ وحوش البرّ
وفى الليلْ
تضع قوسك وسيفك فوق كتفىّ
وبالنهار ترجنى مثل قشةٍ
أصخرة أنا
حتى تلاحقنى بكل تلك الضربات والعواصف !
أبحرُُُُ أنا
حتى أحتمل مّدك وجزرك
وغضب أمواجك وطواحينك
وأسماك قرشك الجّراحة
Û binê derya teyî vekirî wek heldêrekê
Û gor
Destê xwe ji ser min rake ew bav xwedan
Ez ji têna ketime
Lêvênmin bi engiriyê dagirtîne
Û azarî
Demê ku tu dinanên xwe li ser vî berê teyî kevirî disû
Na !!
Wa azaryê kal lewazî neke
Ha ev dasên ji roniyê re xwe berdane
Û çarçefên ku dijî mirinê dikoşin
Wê te nasbikin
Û bê bi taa û derzîvekirin
Na
Wa bav xwedan ez beramberî teme
Ta tu vî laşî hemî vê cêzûra kurman hilgirîne
Û tu ser wê giyaka biçûk ku bi nav dibe giyan
Hemî giraniya çiyayan deyne
Ez
وقاع بحرك المفتوح كالهاوية
والقبرْ
ارفع يدك عنى أيها الآب الإله
فأنا فى غاية الظمأ
شفتاى مترعتان بالغضبِ
والألم
بينما تصر أسنانى على ثمرتك الحجرية هذه
لا !!
لا تتعجل أيها الألم العجوزْ
فهذه المناجل المشرعة للضوء
والشراشف التى تناضل ضد الموت
سوف تتعرف عليك
ودون تفاصيلْ
لا
لست صنواً لك أيها الآب الإله
حتى تحمل كل هذا الجسد جزيرة الديدان هذه
وتضع فوق تلك النبتة الصغيرة التى تسمى الروح
كل ثقل الجبال
أنا
Gulek bi hezar birîna ye
Wa late
Ku cîhanê diragire
Wa Eyûb denbike
Tu çi li ser peyva xwedayê damiziranî dezgehdar ji cîhanê re wek darkêşa balind
Û derya
Tu çi dizanî ser bahozê ku ji ku dertê
Û dikeve ku de
Yan di dawiya şevê de dice ku de
Tu kiyî bêje min
Qirşikek biçûk li ser avê ketiye
Zixurek kelemî ser nizare
Zimanek qirbûye
Û dîroka jiyanek nêzî hilandin û jiberçavketinê
Sosine tû an darkê life
Hestiyek tûj an stûnek agir
Dem tê û divegerê
وردة بألف جرح ْ
أيتها الصخرة
التى تسند العالم !!
اسمع ياأيوب
ماذا تعرف عن كلمة الرب المؤسسة للعالم كما هى السارية فى الطيرِ
والبحرْ
ماذا تعرف عن الريح من أين تنبع
وأين تصب
أو أين تذهب فى آخر الليلْ
من أنت قلْ لىْ
قشةُ صغيرةً على وجه الغمُرْ
حصاةُُ ناتئة فوق سفح جبلْ
حرف غارق بين أبجديةٍ
لغةُُ منقرضة
وتاريخُُ حياة يوشك أن يضمحلَ أو يزولَ
سوسنةُُ أنت
أم عود ليف
حسَكةٌ أنت أم عامود نار
الزمن يأتى ويعود
Rok diçe daku rakeve û sibehê derdikeve
Mirov çi dizane bêtirî tiştê ku ez dizanim
Min te ji heriyê çêkiriye
Û min bi van herdû destan ûrê te dirust kiriye
Û roviyên te
Û min rûbar in ku di hinavê te de diherikin ji te re çêkirine
Tu nizanî jimara kolanên wan
Û deryay in tu kûrbûna binya wê
Hemî cîhan di hundirê te de ye bi cihbûye
Lê tu, tu ne bêtirî mêşmorekê ye
Min du çav jê re çêkirine daku bibîne
Û dilek daku hej bike
Min nêrîn û dîtin diyarî te kir
Min tu di xaka xwe de tu û dune te li dûv te cîbicîkirin
Û min xewn ji te re di şevê de dane te
Daku tu ji westandina şevê xwe bişo
Û bi destên xwe
Li ser cama çavên te paqijkirin
Daku tu ttayê ron û sîberê bibîne
Min berban nîşanî te da
الشمس تذهب لتنام وفى الصباح تخرجْ
ماذا يعرف الإنسان أكثر مما أعرف
لقد جبلتك من الطين
وبيدى هاتين سويت معدتك
وأمعاءك
وجعلت لك أنهاراً تجرى فى داخلك لا تعرف
عدد شوارعها
وبحاراً لا تدرك عمق مراسيها
فى داخلك يسكن العالم كله
أما أنت فلست أكثر من حشرةٍ
صنعت لها عينين لتبصر
وقلباً لتحبْ
منحتك النظرة والنظر
فى أرضى أسكنتك أنت وذريتك من بعدك
وجعلت لك الأحلام بالليل
حتى تغتسل من تعب النهار
وبيدى
مسحت على زجاج عينيك
لكى تبصرَ خيط النور والظلّ
أريتك الفجر
Û ew dertê li ser çiya
Û deşt
Û min masiyê derya diyarî te kir
Daku tu bixue û rûgeşiyê bike
Min gotinên xwe li ser xakê agahî te kirin
Daku kambexşiyek be di çavên te de ji bo te
Û tu sotingeh û goriyên xwe pêşkêdike
Û ez ne di pêdiviya sotengeh
Û ne goriyên te de bûm
Min hesin û kevir ji te re nerkirî
Û min te wek gulek bejayî hêlayî
Di hundirê van beayabanên metirsîdar
Min te wek balindê bejayî
Çêkirî
Û min te wek wêneyê xwe çêkirî daku tu li ber çavên min lihevhatî be
Bêje min
Ma te zemîn damezirandiye daku tu derbarî min rawest bo ji min bipirse
Ma te serya bi haletên xwe qelaştiye
Û pêla taîstaniyên hinan li hinan hêlaye
وهو يشرق على الجبل
والسهل
وأهديت إليك سمك البحر
كى تأكل وتفرحْ
أسمعتك كلماتى على الأرض
حتى تكونَ نعمة لك فى عينيك
وأنت تقدم مُحرقاتك وقرابينك
ولم أكن فى حاجةٍ لا إلى مُحرقاتك
ولا إلى قرابينك
ألنتُ لك الحديد والصخر
وجعلتك مثل وردة برية
فى جوف الصحراوات المخوفة هذه
سوَّيتك
مثل طير البر
وجعلتك على صورتىْ كى تكون كاملاً أمام عينىّ
قل لي
أأنت أسستَ المسكونة َ حتى تقف أمامى لتسألنى
أأنت شققتَ البحر بمحارثيك
وجعلتَ موجه ظلمات بعضها فوق بعض
Eve te çerxên ewran di zivistan û havînê de damezirandiye
Û rêkên siteyrikan navnîşankiriye
Û te hêlayî ku sitêrk di şevê de ronî bidin
Tu çi li ser kerbona çirîskdayî dizanî
Û livandina kişandinê
Û zivirîna felekan
Û hageha Sedûm
Û Emûra
Û tu li ku bû berî û paşî gerdûnê
Berî te çerx in derbasbûn
Û dê bilî wan bên
Tu çi li ser masiyê derya dizanî
Û xewnên wî çin in
Tu dizanî ew çi raman in yên ku xwe li min girtine û ez vê liba qûmê ji te re çêdikim
Ya ku tu li ser dimeşî
Û dirazî
Xewnadibînî
Û tu singên konê xwe diçikînî
أأنت أسست مدارات السحب فى الشتاء والصيف
وحّددتَ مسارات النجوم
وجعلت الكواكب تضوى فى الليل
ماذا تعرف عن الكربون المشع
وحركة الجاذبية
ودوران الأفلاك
ومملكة سدوم
وعموره
وأين كنت قبل الكون وبعد الكون ِ
قبلك عصور مضتْ
وأخرى سوف تأتى
ماذا تعرف عن سمك البحر
كيف يأكل فى الليل
وماهى أحلامه
هل تعرف ماهى الأفكار التى راودتنى وأنا أصنع لك حبة الرمل هذه
تلك التى عليها تمشى
وتنام
تحلم
وتقيم أوتاد خيمتك
Û di şevê de tu agirê sotangehên xwe vêdixî
Daku gurê bejayê ji te bitirse
Û dirindê daristanê
Dinêrim!!
Tu tiştekî ji penda jiyan û mirinê dizanî
Û wê li ku hestiyên te navbera van beyabanan biherikin
Û çi derbarê giyanê teyî navbera kêlekên te de
Li ku veşêrim
Û çawa ez ê di qutiyên xwe de biparêzim û çawa ez ê di demên valaya xwe de bi wan karbikim
Wa Eyûb te ji serê bêvla xwe de dûrtir çi dîtiye
Li dirindên bejayê binêre
Çawa dixun
Û ji ku dixun
Û kê neperûşk ji wan re çêkiriye
Û dinan in stûr
Çima te hêlayî ku şeytan derbasbibî ta hestiyê giyanê te
Û di dilê te de vî berê gumanê çandiye
Li nig rojan bihelwişe
Ey helbest bihelwişe !
وفى الليل تشعل نيران مُحرقاتك
كى يخافك ذئب البرّ
ووحش الغابْ
أنظر !!
هل تعرف شيئاً عن حكمة الحياة والموت
وأين ستدفق عظامك بين هاتيك الصحراوات
وماذا عن روحك التي بين جنبيك
أين أخبئها
وكيف أحتفظ بها فى صناديقى وماذا أعمل بها فى أوقات فراغىْ
ماذا رأيت أبعد من أنفك يا أيوبْ
انظر إلى وحوش البر
كيف تتغذى
ومن أين تأكل
ومن جعل لها مخالب
وضّراساتْ
لماذا تركت الشيطان يتسلل إلى عظم روحك
ويغرس فى قلبك ثمرة الشك هذه
اسقط مع الايام
اسقط أيها الشعر!!
Salên te
Yên ku te xwe jihevxistî daku biçîne û biçine
Bi kû de çûn û çawa bûn wek genim
Çi derbarî westandina destê te
Û alava teyî têkbirî ku navbera çîmên te de
Ev hemî xak ya teyî
Daku tu padîşahgeha xwe li ser ava bike
Û ku tu tovê xwe ya têkbirî pê bikini
Ev hemî cîhan ji te re ye
Daku tu bi haletên xweyî zigarî bajo
Ji karê destê te
Te ji min re got
Min ji xwêdana xwe çand û xwar
Başe
Û ji xwêdana xwe jî tiştê ez dixwazim çêdikim
Carna
Dibime giyak
Û carna dibime qûmek
Carna dibime heyvek
Û carna
Ez ê palevan bim ji cîhanê re
Carna ez ê stranekbim navbera lêvên gulekê
Û carna ez ê kevanek û şûrekbim
Carna ez ê biroskek û tevekbim
Û carna ez ê binefşekbimû zuxir in
Eyûb!!
Keriyên te gêra xwe dizanin di rojê de
Û di şev de bo axurê te wan dicivîne
Wehaye
Û weku jimara keriyên xwe dizanim
Û newalên rûbarên min
Ji ku derdibin û lu ku valadibin
Eyûb
Ji ser vê xakê derkeve eger tu dikarî derkeve
Ji firiştê mirinê re bêje ku neyê li nig te
Û tu tora xwe ji mirnê re veke
Asîmanekî li ser pîvera xwe çêbike
Daku tu jimariya siteyrikên wê bizanibe
Û kokêşên wê
Kevir hogirî xwe bike
سنوك
التى أرهقت نفسك بها لتزرع وتحصد
أين ذهبت وكيف صارت كالبُّر ِ
ماذا عن تعب يدك
وآلتك المعطوبة التى بين فخديك
ألك كل هذه الأرضْ
لتبنى عليها مملكتك
ولتغرس بها بذرتك المعطوبة هذه
ألك كل هذا العالم
لتحرثة بمحاريثك الصدئةِ
من صنع يديك
قلت لى
من عمل يدى غرست وأكلتُ
حسناً
ومن عمل يدى كذلك أصنع ما يحلولى
تارةً
أكون عشبة ً
وتارة أكون رملة ً
تارة أكون قمراً
وتارة
أكون حصَّاداً للعالم
تارة أكون أغنية بين شفتى وردةٍ
وتارة أكون قوساً وسيفاً
تارة أكون برقاً ورعداً
وتارة بنفسجاتٍ وحصى
أيوبْ !!
قطعانك تعرف مراحها فى النهارْ
وفى الليل تلمها إلى حظيرتك
تماماً
ومثلما أعرف عدد قطعانى
وأودية أنهارى
من أين تنبع وإلى أين تصب
أيوب
أخرج من فوق هذه الأرض إن استطعت
قل لملك الموت أن لا يأتى إليك
وأنصب أنت شبكتك للموت
اصنع لك سماءً على مقاسك
كى تعرف عدد نجومها
ومجرّاتها
استملْ إليك الصخرّ
Û baran
Eger tu bipîvî
Bi dilê xwe Eyûb ji min sarnebe
Ziq li rojê binêre eger tu bikaribî
Ziq binêre
Tê nehebûnê li berçav bi xwe bibînî ji dîtina bê hempa
Ez
Ew ez im
Ne kevirekim Eyûb daku xwelitexim
Û ez te bihêlim di lehyê de jihevbelavbibî
Na
Û ne karê destê te lit e dinêrim
Ma te cîhan damezirandiye
Taku tu li ser rêyan ji min re dirûne daku tubipirsî
Û li ser çi serê kolanekê daku tu min bê ol bikî?
Ez çêkirê çak û çepeliyê me
Û min ew kirin wek du beranan
Dipoşîhevdibin
Pêwîstî ji hebûna çakiyê re heye
والمطر
إن قدرتْ
لا تمل بقلبك عنى يا أيوب
حدقْ إن استطعت فى الشمس
حدقْ جيداً
سوف تبصر بنفسك العدم ماثلاً من فرط ما رأيت
أنا
هو أنا
لست صخرة كى أنطحك يا أيوب
وأتركك تتفتت فى السيل
لا
ولا بعمل يديك أنظر إليك
أأنت أسست العالم
حتى تقعد لى على الطرق لتسألنى
وعلى رأس كل شارع لتجدف علىّ ؟؟
أنا خالق الخير والشر
وجعلتهما مثل كبشين ِ
متناطحين
لابد من وجود الخير
Ta çepelî cerdelên xwe dagre
Û dankên xwe
Çakiya xurû tuneye
Çepeliya xurû tuneye
Silav
Silav
Silav
Bo te Eyûb
Hemî robar diçine derya yê
Û derya bi xwe jî ne degirtiye
كى يملأ الشر دلاءهُ
وأوعيته
الخير المحض غير موجود
والشر المحض غير موجودْ
سلاماً
سلاماً
سلاه
لك يا أيوب
كل الأنهار تجرى إلى البحرْ
والبحر نفسه ليس بملآن
